توجیه جاهلانه پناهیان درباره رفتار فرعونی خامنه ای

توجیه جاهلانه پناهیان درباره رفتار فرعونی خامنه ای
در پی رفتار فرعونی خامنه ای در قم و تحقیر عده ای جاهل که در پی خودروی او میدویدند و با شیشه آن خود را متبرک میکردند و آن را میبوسیدند حجت الاسلام پناهیان سعی کرده است با ذکر بعضی وقایع تاریخی این رفتار وقیحانه ولی فقیه را توجیه کند. متن توجیهات ایشان این است:

پاسخ حجت‌الاسلام پناهیان به یک شبهه
http://www.rajanews.com/detail.asp?id=67002
پس از طرح شبهه برخی رسانه‌ها که با اشاره به نهی امام علی(ع) از پیاده دویدن مردم انبار در کنار مرکب ایشان بیان شده بود، حجت الاسلام علیرضا پناهیان به این شبهه پاسخ داد.
الف در این باره نوشت؛ حجت السلام پناهیان توضیح داد که در حکمت 37 نهج البلاغه آمده است: "و قد لقیه عند مسیره الی الشام دهاقین الانبار فترجلوا له و اشتدوا بین یدیه"
در مسیری که حضرت به سمت شام می‌پیمودند، گروهی از مردم شهر "انبار" حضرت را دیدند که شروع کردند پیاده به دنبال امام و در مقابل ایشان دویدن، حضرت ابتدا اعتراضی نکردند، فرمودند این چه کاری است که انجام می دهید؟
مگر حضرت نمی دانستند آنها چه کار می کنند؟ معلوم بود که به استقبال آمده اند.
اما منظور حضرت این بود که فلسفه کار شما چیست؟
آنها در جواب گفتند: "خلق منا نعظم به امراءنا" این عادت ماست، هر کسی رئیس شود ما این کار را برایش می‌کنیم. بعد از این که فلسفه این کار خود را بیان کردند، حضرت آنها را نهی کرده و فرمودند که این کار نفعی برای امرای شما ندارد. شما هم در دنیای خود ضرر می‌کنید و هم آخرتتان را خراب می‌کنید.
حجت السلام پناهیان درباره این که آیا استقبال مردم می‌تواند صورت صحیحی نیزداشته باشد، گفت: اگر آن روز هم مردم شهر "انبار" به امیرالمومنین(ع) می‌گفتند: "چون شما ولی الله و وصی پیامبر هستید، به شما احترام می‌گذاریم"، یقیناً امیرالمومنین برخورد دیگری می کردند و مانع آنها نمی شدند. همان طور که رسول خدا(ص) در زمان هجرت مانع استقبال مردم مدینه نشدند و حضرت رضا(ع) نیز استقبال کنندگان از خود در نیشابور را از این کار نهی نکرده و حدیثی به آنها هدیه کردند.
در حالی که هر دوی این استقبال‌ها پرشورتر و پرجمعیت‌تر از آن استقبال مردم شهر "انبار" بود.
این کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: بنابراین نیت و انگیزه استقبال خیلی اهمیت دارد و تعیین کننده است. اصل استقبال اشکالی ندارد؛ مهم این است که فلسفه آن چه باشد. اگر فلسفه آن شاه پرستی باشد، باید ترک شود ولی اگر فلسفه آن خدایی باشد، نه تنها اشکالی ندارد، بلکه طبق روایات، یکی از اوصاف یاران امام زمان(ع) است.ما استقبال و بدرقه ای را خوب می دانیم که خودش قیام لله و تظاهرات ولایی است.

این بود پاسخ این طرفدار نظام ولایت فقیه درباره رفتار فرعونی ولی فقیه.

اما پرسش این است که فرض کنیم استقبال کنندگان با انگیزه صحیحی به استقبال آمده اند. در مورد انگیزه استقبال شوندگان چه باید گفت. آنها با چه انگیزه ای از چند هفته پیش برای چنین استقبالی برنامه ریزی کرده اند؟ چرا ادارات و مدارس را تعطیل کرده اند؟ با چه مجوزی سرمایة ملی را صرف تهیه پوسترها و بنرهای تبلیغاتی کرده اند؟ آیا پیشوایان دین نیز چنین مخارجی را بر بیت المال مسلمین تحمیل میکردند؟ یا اصولا روش دیگری در صرف بیت المال داشتند؟
درباره استقبال از پیامبر و امام رضا نیز باید گفت بر فرض که آن روایات تاریخی دقیق و صحیح باشند، استقبال از ایشان به صورت کاملا طبیعی اتفاق افتاده است، نه اینکه برای آن برنامه ریزی کرده باشند تا مردم را به خیابان بیاورند تا بر مرکبشان بوسه بزنند.
از همه اینها که بگذریم آیا نباید تبعات رفتار حاکمان را بررسی کنیم؟ در همان حکمت 37 نهج البلاغه گرچه علت نهی از این رفتار ذکر شده است، نویسنده مطلب مذکور اجتهاد در مقابل نص کرده است و علت را چیز دیگری دانسته است.
امام (ع)در بیان علت نهی از این رفتار فرمود: اين كارى است كه اميرانتان از آن سود نبردند و شما خود را در زندگى خود به مشقت مى‏افكنيد و در آخرت به بدبختى گرفتار مى‏آييد.
چگونه است که شخصی که خود را عالم دین مینامد بجای آن که مردم را به دین حقیقی رهنمون شود آنها را به رفتاری تشویق میکندکه سبب تحقیر مردم و تکبر حاکم میشود. تکبری که همواره در سخنان فرعونی ولی فقیه موج میزند. آیا ایشان سخنان دیگر نهج البلاغه را ندیده اند یا خود را به نادانی میزنند؟ به عنوان مثال به حکمت 328 نهج البلاغه توجه کنید:
گويند هنگامى كه از صفين باز گرديد و وارد كوفه شد بر شباميان گذشت، صداى گريه زنانشان را بر كشتگان نبرد صفين شنيد. در اين حال، حرب بن شر حبيل شبامى، كه از بزرگان قوم خود بود، به سوى او آمد. امام به او فرمود:
چنانكه مى‏شنوم زنان شما بر شما چيره شده‏اند. چرا آنان را از ناله و زارى نهى نمى‏كنيد حرب همراه او به راه افتاد. على (ع) سواره بود و او پياده. پس به او فرمود:
بازگرد، پياده‏رفتن چون تويى در ركاب چون منى موجب فريب والى و مذلت و خوارى مؤمنان شود.
پس اگر بپذیریم که خود استقبال امر پسندیده ای است، باید بگوییم که علی ع اشكالی به اصل استقبال نكرده اند بلكه به كاری كه مردم كردند اشكال گرفتند و آن پیاده شدن از مركب ها و دویدن با فشار به یكدیگر در جلوی ایشان بود. مردم می گویند این رفتاری است كه با آن به حاکمان احترام می گذاریم. اصل احترام اشكالی ندارد اما اگر موجب خواری و خفت احترام كننده باشد اشکال دارد. علی ع در حکمت 328 نهج البلاغه صریحا گفته اند که چنین رفتاری حتی با شخصی چون علی ع نیز نادرست است چه رسد به شخصی چون خامنه ای.