آخرین امپراطور

آخرین امپراطور (تحلیلی بر وقایع 13 آبان)

13 آبان امسال مانند روز قدس گونه ای دیگر بود. این بار نه تنها مردم شجاع ایران در ادامه حرکت جنبش سبزشان بار دیگر نفرت خود را از مستکبران داخلی به طوری آشکارتر نمایان ساختند بلکه به رهبری کودتا نشان دادند حتی اگر 50000 نیروی گارد خود را به همراه بسیجی های فریب خورده در سراسر شهر تهران مستقر کند و سبعانه تر از دفعات قبل به مردم هجوم بردند، مردم حرکت خود را در سراسر شهر و تا پاسی از شب گسترش خواهند داد و خواب راحت را از آنها خواهند ستاند.

ای کاش این رهبر توهم زده و بی خواب از دست ملت، لحظه ای از دیوارهای کاخش بالا می رفت و نگاهی به دنیای واقعی خارج از قصر می انداخت تا شاید لااقل در تفکرات وهم آلودش اصلاحی صورت می گرفت.

در صحبت های 12 آبان هنوز بزرگنمایی دشمن فرضی و ترساندن اندک پا منبریهایش از آمریکا بود.

اگر چه نباید فراموش کرد که در 13 آبان 58 حرکت دانشجویان انقلابی به خاطر شیطنت های دولت وقت آمریکا در تحریک عوامل تجزیه طلب در مناطق مختلف کشور نظیر کردستان و سیستان و بلوچستان و طرح ریزی کودتای نظامی توسط عوامل شاه سابق علیه انقلاب تازه به ثمر نشسته شکل گرفت، ولی سوء استفاده از آن حرکت انقلابی طی 30 سال گذشته و بزرگنمایی بیش از حد ضدیت با آمریکا به منظور حفظ اختناق حاکم برملت بحث دیگری است.

این بار پس از 30 سال دانشجویان شجاع و حق طلب در اکثر دانشگاههای کشور با همان انگیزه گذشتگان سلف شان (که اکنون خودشان و یا فرزندانشان در زندان هستند) این بار نظام دیکتاتوری ولایت فقیه را هدف گرفتند.

دختران و پسران دلاورمان در روز 13 آبان امسال با ایمان و شوری بی نظیر پایه های ظلم را سست تر کرده و راه خود را تا پیروزی نهایی ادامه می دهند.

این آخرین جرثومه خودخواهی و قدرت طلبی آخرین روزهای سلطنتش را می گذراند. با اینکه می بیند هر روز حرکت مردم علیه او و نظام فاسدش در شهرهای مختلف گسترش می یابد و دیگر به صورت علنی مورد لعن و نفرین مردم قرار گرفته است، هنوز از دست چدنی در داخل دستکش مخمل (منظور دولت اوباما) سخن می راند.

در شرایطی که برای اولین بار (و شاید تنها فرصت پدید آمده ) که در آن شخصیتی مانند اوباما دست دوستی دراز کرده (و در مقابل فرار دائمی خامنه ای از تعامل با جهانیان و تکرار دشمنی های پیشین) خواهان فراموش کردن گذشته های تلخ می باشد، اگر درایتی در وجود افسرده خامنه ای بود که نیست و اگر مشاورین و رئیس جمهور منتصبش شعور وتدبیر لازم را داشتند، که ندارند، بهترین فرصت برای مذاکره و استرداد داراییها و برون رفت از انزوای جهانی، محقق می گردید.

ولی صد افسوس که کور دلان حاکم تمام توان خود را برای تجهیز مزدوران خود به منظور سرکوب صاحبان اصلی کشور و با صرف دلارهای نفتی همین مردم به کار گرفته اند .

ان شاء الله به یاری خداوند متعال و باگسترش حر کت سبزمان که مسلما از این به بعد باید وارد مراحل جدیدتر و جدی تری گردد، فرصت سوزها را حذف و کشور را به دست فرصت سازان خواهیم سپرد و بساط آخرین امپراطور جور و ظلم را بر خواهیم چید.